محرم نامه(فضیلت گریه بر مصائب اباعبدالله الحسین(علیه السلام))

 

روایت اول:

 

امام صادق(علیه السلام): امیر المومنین(علیه السلام) به حسین (علیه السلام) نگاه کرد و فرمود: "ای اشک هر مومن". حسین(علیه السلام) گفت: منم ای پدر؟فرمود: "آری پسرم".(کامل الزیارات، 214، 308)

محرم نامه(خبر شهادت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) در منابع مکتب خلفا)

روایات در این زمینه فراوان می باشد لذا به جهت پرهیز از تطویل نوشته به ذکر چند نمونه از این قبیل روایات بسنده می نماییم و در صورتی که خواننده محترم خواستار آشنایی با منابع بیشتر در این موضوع باشد، با ارسال پیام به صندوق پستی، منابع بیشتری را برای ایشان معرفی می نمایم.

محرم نامه(گریه عالم بر مصیبت اباعبدالله(علیه السلام))

روایت اول:

 

امام علی (علیه السلام) فرمود: من و فاطمه و حسن و حسین، در محضر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بودیم که رو به ما کرد و گریست. گفتم: ای پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) چرا گریه می کنی؟

فرمود: می گریم برای ضربت خوردن سر تو و سیلی خوردن فاطمه و فرو رفتن نیزه در ران حسن و زهری که به او خورانده می شود و [نیز برای] کشته شدن حسین.

در این هنگام، اهل خانه همگی گریستند.(امالی صدوق، ح208)

رابطه غدیر با وحدت اسلامی

حادثه غدیر خم یک حادثه بسیار مهم و تعیین کننده تاریخ اسلام است، به این حادثه از دو دیدگاه و از دو بعد می شود نگاه کرد. یک بعد مخصوص شیعه است، یک بعد متعلق به همه فرق اسلامی است. با توجه به بعد دوم این حادثه، باید این روحیه و احساس در همه مسلمان های عالم بوجود بیاید که عید غدیر که یاد آور این حادثه بزرگ است فقط متعلق به شیعه نیست.

امامت امیرالمومنین(علیه السلام) در منابع مکتب خلفا

شاید این سوال پیش آید که در شرایط کنونی که رهبر انقلاب بر روی مسئله وحدت بین مذاهب اسلامی، بویژه شیعه و سنی این مقدار اهتمام دارند، پرداختن به مسئله غدیر شاید عاملی برای اختلاف گردد، لذا لزومی ندارد مسئله غدیر را اثبات یا تبلیغ نماییم، امّا ایشان خود در بیاناتشان می فرمایند:

مقام شیعه امیرالمومنین(علیه السلام)

در این یادداشت از باب تبرک به ذکر چند نمونه از روایات دال بر فضیلت شیعیان علی(علیه السلام) و فرزندان ایشان پرداخته ایم، باشد که مقبول در گاه ولایت واقع گردد و ما را نیز جزو شیعیان خود قرار دهند:

چرا نام امامان در قرآن ذکر نشده است؟!

شاید این سوال برای هر فردی پیش آمده باشد که چرا خداوند نامی از امامان(علیهم السلام) در قرآن نیاورده است تا از این همه اختلاف جلوگیری کند، چرا که اگر در آیاتی که دال بر امامت است به صورت صریح نام این بزرگواران ذکر می شد دیگر کسی إن قلت نمی آورد و این همه اختلاف بوجود نمی آمد، در پاسخ به این سوال باید گفت: