محرم نامه(فضیلت گریه بر مصائب اباعبدالله الحسین(علیه السلام))

 

روایت اول:

 

امام صادق(علیه السلام): امیر المومنین(علیه السلام) به حسین (علیه السلام) نگاه کرد و فرمود: "ای اشک هر مومن". حسین(علیه السلام) گفت: منم ای پدر؟فرمود: "آری پسرم".(کامل الزیارات، 214، 308)

روایت دوم:

عیسی بن ابی منصور گوید از امام صادق(علیه السلام) شنیدم که می فرمود: نفس فرد غمگین، که به خاطر ستم بر ما غصه دار است، تسبیح است و اندوهش برای کار ما، عبادت به شمار می رود...(کافی، 2، 226)

روایت سوم:

امام صادق(علیه السلام) فرمود: زن های فاطمی برای حسین بن علی(علیه السلام) گریبان چاک کردند و سیلی به صورت زدند و برای چنین مصیبتی باید که بر صورت کوبید و گریبان درید.(تهذیب الاحکام، 8، 325)

 

روایت چهارم:

امیر المومنین(علیه السلام): همه چشم ها در قیامت، گریان و بیدارند، جز چشمی که مشمول کرامت ویژه خدا باشد و به خاطر شکسته شدن حریم حسین(علیه السلام) و خاندان محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) گریه کرده باشد. (الخصال، ح10)

روایت پنجم:

 

امام صادق(علیه السلام): گریه و بی تابی، برای انسان درباره هر چه بی تابی کند، ناپسند است، جز گریه و بی تابی بر حسین بن علی(علیه السلام) که برای آن پاداش هم دارد.(کامل الزیارات، ح 286)

 

روایت ششم:

 

امام صادق(علیه السلام) فرمود: حسین(علیه السلام) به زائرانش نظر می اندازد و او به حال آنها و پدرانشان و درجاتشان و جایگاهشان در پیشگاه خداوند، داناتر است از هر یک از شما به حال فرزندش و آنچه در خانه اش هست و گریه کننده اش را می بیند و برایش از سر رحمت درخواست آمرزش می کند و از پدرانش(علیهم السلام) می خواهد که برای او درخواست آمرزش کنند و می فرماید: " ای گریه کننده! اگر آنچه را که برایت فراهیم شده می دانستی، خوش حالی ات بیش از بی تابی ات بود". پس هر یک از فرشتگان آسمان و فرشتگان حائر(حرم) حسینی، که صدای گریه او را می شنود، برایش درخواست آمرزش می کند و زائر، در حالی باز می گردد که گناهی ندارد. (کامل الزیارات، ح830)