الحقُ مَعَکم و فیکُم و مِنکُم و إلیکُم و أنتُم أهلُهُ و مَعدِنُه

سیری در سیره اهل بیت(علیهم السلام)
مشخصات بلاگ
الحقُ مَعَکم و فیکُم و مِنکُم و إلیکُم و أنتُم أهلُهُ و مَعدِنُه

روایت اول:

 

امام علی (علیه السلام) فرمود: من و فاطمه و حسن و حسین، در محضر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بودیم که رو به ما کرد و گریست. گفتم: ای پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) چرا گریه می کنی؟

فرمود: می گریم برای ضربت خوردن سر تو و سیلی خوردن فاطمه و فرو رفتن نیزه در ران حسن و زهری که به او خورانده می شود و [نیز برای] کشته شدن حسین.

در این هنگام، اهل خانه همگی گریستند.(امالی صدوق، ح208)

روایت دوم:

به نقل از عبد الله بن میمون، از امام صادق(علیه السلام) از پدرش از پدرانش، امیرالمومنین(علیه السلام) با جمعی از اصحابش از کربلا گذر کرد و وقتی از آنجا گذشت، چشمانش گریان گشت. آن گاه فرمود: " این جا، محل خوابیدن شترانشان است و این جا، جای اثاثیه کاروانسان است و این جاست که خونشان ریخته می شود. خوشا به حال تو ای خاک! بر این خاک، خون های دوستان ریخته می شود."(کامل الزیارات، ح 685)

 

روایت سوم:

به نقل از ابن عباس: وقتی حسین بن علی(علیه السلام) زاده شد.... جبرئیل بر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد و به ایشان تهنیت گفت و ایشان را دلداری داد.

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به جبرئیل گفت: "امتم او را می کشند؟"

جبرئیل به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: آری! ای محمد.

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: اینان امت من نیستند! از این گروه  امتم بیزارم و خدای از آنان بیزار است .

جبرئیل گفت: من هم از آنان بیزارم، ای محمد.

پس پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بر فاطمه وارد شد و به او تهنیت گفت و دلداری اش داد. فاطمه گریست و گفت: ای کاش من او را نزاده بودم! کشنده حسین، در آتش است.

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: من بر این، گواهی می دهم، ای فاطمه! او کشته نمی شود، مگر این که فرزندی از او باقی می ماند که امامان هدایتگر پس از او، از نسل اویند....

پس فاطمه(سلام الله علیها) آرام گرفت.(کمال الدین، ح36)

 

روایت چهارم:

به نقل از زراره، از امام صادق(علیه السلام) در یاد کرد گریه امام زین العابدین(علیه السلام) بر پدرش امام حسین(علیه السلام): جدم به یاد حسین(علیه السلام) که می افتاد، می گریست تا این که اشک، چشمان و محاسنش را خیس می کرد، تا جایی که هر کس ایشان را می دید، از سر ترحم، به گریه او می گریست. (کامل الزیارات، ح219)

 

روایت پنجم:

امام صادق(علیه السلام): خداوند برای قبر حسین(علیه السلام) چهار هزار فرشته آشفته حال پریشان گماشته مه تا قیامت می گریند.(کافی، 4، 581)

روایت ششم:

امام باقر(علیه السلام): انسیان و جنیان و پرندگان و حیوانات، چنان بر حسین بن علی(علیه السلام) می گریند که اشکشان جاری می شود.(کامل الزیارات، ح212)

روایت هفتم:

امام صادق(علیه السلام): وقتی حسین(علیه السلام) درگذشت، آسمان ها و زمین های هفتگانه و هر چه در میان انهاست، گریه کردند. نیز هر مخلوق پروردگار ما که به بهشت و جهنم می رود، و انچه دیده می شود و آنچه دیده نمی شود، بر حسین(علیه السلام) گریستند. (کافی، 4، 575)

 

روایت هشتم:

امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: اى زراره آسمان تا چهل روز بر حسین بن على (علیهما السّلام) خون بارید و زمین تا چهل روز تار و تاریک بود و خورشید تا چهل روز گرفته و نورش سرخ بود و کوهها تکه تکه شده و پراکنده گشتند و دریاها روان گردیده و فرشتگان تا چهل روز بر آن حضرت گریستند و هیچ زنى از ما اهل بیت خضاب نکرد و روغن به خود نمالید و سرمه نکشید و موهایش را شانه نزد تا وقتى که سر عبید اللَّه بن زیاد را به نزد ما فرستادند و پیوسته بعد از شهادت آن حضرت چشمان، اشک آلود بود و هر گاه جدّم یاد آن حضرت را مى‏نمود محاسنش از اشک خیس مى‏گشت بطورى که هر کس آن جناب را مى‏دید به حالش ترحّم نموده و از گریه‏اش به گریه مى‏افتاد و فرشتگانى که نزد قبر آن حضرت هستند جملگى مى‏گریند و از گریه ایشان تمام فرشتگان در آسمان و زمین گریه مى‏کنند، هنگامى که روح مطهّر آن حضرت از کالبد شریفش خارج شد دوزخ فریاد و بانگى زد که نزدیک بود از صداى آن زمین منشق شود و زمانى که روح خبیث عبید اللَّه بن زیاد و یزید بن معاویه از بدن کثیفشان خارج گردید جهنّم جیغى کشید که اگر حق تعالى بوسیله فرشتگان حافظ دوزخ آن را کنترل و حبس نمى‏نمود تمام موجودات روى زمین از هیبت آن مى‏سوختند و اگر آتش جهنّم از حق تعالى اذن مى‏داشت هیچ جنبنده‏اى را روى زمین باقى نمى‏گذارد بلکه تمام را مى‏بلعید منتهى مأمور و اسیر فرمان او است و بدون أمر حق جلّت عظمته حرکتى از آن صادر نمى‏شود و مع ذلک چند مرتبه بر نگهبانان طغیان کرده تا بالأخره جبرئیل در آنجا حاضر شد و بالش را بر آن زد تا ساکت گردید.

ولى در عین حال از آن تاریخ به بعد بر حضرتش گریه و ندبه کرده و پیوسته بر قاتلین او زبانه مى‏کشد و اگر حجّت‏هاى خدا روى زمین نمى‏بودند آن را واژگون می کرد و لرزش‏هاى زمین و زلزله‏ها زیاد نمى‏شود مگر صرفا در وقت قیامت.

و هیچ چشم و اشکى نزد خدا محبوب‏تر از چشم و اشکى نیست که بگرید و بر آن حضرت جارى گردد و هیچ گریه‏کننده‏اى نیست که بر آن جناب بگرید مگر آنکه گریه‏اش به حضرت فاطمه (علیها السّلام) رسیده و آن بانو را یارى مى‏کند و نیز گریه‏اش به حضرت رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) رسیده و بدین وسیله حقّ ما را ادا کرده.

و هیچ بنده‏اى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آنکه چشمانش گریان است غیر از گریه‏کنندگان بر جدّم حضرت حسین بن على (علیهما السّلام) چه آنکه ایشان در حالى که چشمانى روشن و باز دارند محشور مى‏گردند و آثار سرور و شادى در صورتشان نمایان مى‏باشد، مردم در فزع و ناراحتى بوده ولى ایشان از هر غم و محنتى در امان هستند، مردم متفرق و پراکنده و مضطرب بوده ولى ایشان در زیر عرش و سایه آن به یاد حسین (علیه السّلام) بوده و در باره آن جناب به گفتن حدیث مشغولند، از ناملایمات و ناراحتیهاى روز حساب هیچ خوف و هراسى ندارند.

به ایشان گفته مى‏شود: داخل بهشت شوید ولى آنها از ورود به بهشت امتناع نموده و مجلس ذکر حسین (علیه السّلام) را اختیار مى‏کنند، فرشتگان و حور العین به آنها پیغام مى‏دهند که ما با ولدان مخلّد مشتاق شما هستیم ولى ایشان از فرط سرور و نشاطى که در مجلسشان دارند سرشان را بالا نکرده و به آنها نمى‏نگرند.(کامل الزیارات، 1، 80)


  • سجاد

ارسال نظر

تنها امکان ارسال نظر خصوصی وجود دارد
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک می‌باشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.