شاید این سوال برای هر فردی پیش آمده باشد که چرا خداوند نامی از امامان(علیهم السلام) در قرآن نیاورده است تا از این همه اختلاف جلوگیری کند، چرا که اگر در آیاتی که دال بر امامت است به صورت صریح نام این بزرگواران ذکر می شد دیگر کسی إن قلت نمی آورد و این همه اختلاف بوجود نمی آمد، در پاسخ به این سوال باید گفت:
اولاً: اتفاقاً فردی همین سوال را از امام صادق(علیه السلام) می پرسند و ایشان این گونه پاسخ می دهند که آیه نماز که نازل شد اسمی از سه رکعت و چهار رکعت نبرد، و این رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود که آن را برای مردم تفسیر کرد[در رابطه با تعیین امام و جانشین نیز همین گونه است] و همچنین آیات زکات و حج و ...:
عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ فَقَالَ نَزَلَتْ فِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ (علیهم السلام) فَقُلْتُ لَهُ إِنَّ النَّاسَ یَقُولُونَ فَمَا لَهُ لَمْ یُسَمِّ عَلِیّاً وَ أَهْلَ بَیْتِهِ (علیهم السلام) فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فَقَالَ قُولُوا لَهُمْ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) نَزَلَتْ عَلَیْهِ الصَّلَاةُ وَ لَمْ یُسَمِّ اللَّهُ لَهُمْ ثَلَاثاً وَ لَا أَرْبَعاً حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ عَلَیْهِ الزَّکَاةُ وَ لَمْ یُسَمِّ لَهُمْ مِنْ کُلِّ أَرْبَعِینَ دِرْهَماً دِرْهَمٌ حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَ الْحَجُّ فَلَمْ یَقُلْ لَهُمْ طُوفُوا أُسْبُوعاً حَتَّى کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ وَ نَزَلَتْ فِی عَلِیٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) فِی عَلِیٍّ مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ وَ قَالَ (صلی الله علیه و آله و سلم) أُوصِیکُمْ بِکِتَابِ اللَّهِ وَ أَهْلِ بَیْتِی فَإِنِّی سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا یُفَرِّقَ بَیْنَهُمَا حَتَّى یُورِدَهُمَا عَلَیَّ الْحَوْضَ فَأَعْطَانِی ذَلِکَ وَ قَالَ لَا تُعَلِّمُوهُمْ فَهُمْ أَعْلَمُ مِنْکُمْ وَ قَالَ إِنَّهُمْ لَنْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ بَابِ هُدًى وَ لَنْ یُدْخِلُوکُمْ فِی بَابِ ضَلَالَةٍ فَلَوْ سَکَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَلَمْ یُبَیِّنْ مَنْ أَهْلُ بَیْتِهِ لَادَّعَاهَا آلُ فُلَانٍ وَ آلُ فُلَانٍ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَهُ فِی کِتَابِهِ تَصْدِیقاً لِنَبِیِّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم)(کافی، 1، 286)
از ابو بصیر ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) گفت: این آیه در شأن على و دو فرزندش حسن و حسین(علیهما السلام) نازل شد. گفتم: مردمان مىگویند: از چه جهت[خداوند در قرآن] نام على و خاندانش را نبرد؟ ابو عبد اللَّه گفت: شما در پاسخ آنان بگوئید: دستور نماز خواندن بر رسول خدا نازل شد و سخنى از سه رکعت و چهار رکعت در میان نیست. این رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) بود که رکعات نماز را تفسیر کرد. دستور پرداخت زکاة نازل شد و نگفت که از چهل درهم یکدرهم این رسول خدا بود که نصاب زکاة را تفسیر کرد. دستور حج نازل شد و نگفت که هفت نوبت طواف کنید. این رسول خدا بود که مراسم طواف را تفسیر کرد. بر همین پایه، فرمان خدا نازل- شد که: «از رسول خدا و آنان که صاحب الامر شما باشند اطاعت کنید » و حکم آن در باره على و حسن و حسین ثابت و بر جا ماند. در رابطه با این دستور قرآن بود که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) گفت: «هر مؤمنى که من سرپرست و مولاى او هستم، على مولى و سرپرست او خواهد بود» و گفت: «به شما مؤمنان سفارش مىکنم که از کتاب خدا و خاندان من جدا مشوید که من از خدا درخواست کردم تا میان قرآن و خاندانم جدائى نیفکند تا به قیامت که بر حوض کوثر دست آنان را در دست من گذارد و خدا پذیرفت». و باز رسول خدا گفت: «به خاندان من درس مدهید که آنان از شما داناترند». و گفت:
«خاندان من شما را از راه حق بدر نمىبرند و به راه ضلالت نمىکشانند». اگر رسول خدا لب فرو مىبست و خاندان خود را معرفى نمىکرد، خاندان فلان و بهمان مدعى مىشدند که ما صاحب الامر شمائیم.
ثانیاً: اگر اسامی این بزرگواران در قرآن ذکر می شد امکان تحریف و دست بردن در قرآن به بهانه های گوناگون از جمله نقطه نداشتن خط کوفی و یا شبیه بودن نام علی با مثلاً فلان فرد در کتابت و ... وجود داشت.
